Esther Fiddelaers, Kempenhaeghe

Tekst door Tilly van Cranenbroek-van Asten, foto door Carrie van Hoef

Esther is 45 jaar. Zij is geboren in Weert, opgegroeid in Maarheeze, en woont nu 5 jaar in Budel.

Esther doet vrijwilligerswerk bij Kempenhaeghe. Kempenhaeghe is een ziekenhuis, heeft een polikliniek en opvang voor mensen met epilepsie, een verstandelijke beperking of/en autisme. Het hoofdgebouw van Kempenhaeghe staat in Heeze, maar Esther werkt in Sterksel bij verstandelijk beperkte mensen met epilepsie. Esther doet dit vrijwilligerswerk, omdat de zorg haar trekt.

Zij is bij Kempenhaeghe terecht gekomen via Carrie van de Vrijwilligerscentrale. Carrie nam de tijd om echt te zoeken naar geschikt vrijwilligerswerk voor haar.

Het vrijwilligerswerk bestaat uit mensen helpen met eten geven, mee gaan wandelen, voor het avondeten zorgen {soep en broodmaaltijd}, en af en toe heeft ze poetswerk. Vanaf april werkt ze hier bij Kempenhaeghe, hiervoor heeft ze 4 jaar in Maarheeze in het verzorgingshuis gewerkt bij dementerende mensen.

Esther doet dit vrijwilligerswerk omdat het leuk is, en dankbaar om te doen.

Op de vraag wat is het leukste om te doen? “Er zijn heel veel leuke momenten, maar vooral het contact maken met die mensen op de woongroep waar je werkt”. Het is ook wel eens moeilijk. In de woongroep woont een jongen van 18 jaar, hij kan niks, maar via de computer kan men met hem communiceren.

Er zijn trouwens verschillende woongroepen. Mensen en kinderen met gedragsproblemen, verstandelijke beperking, of autisme. De indeling om te wonen in een bepaalde woongroep wordt niet gemaakt op basis van leeftijd, maar op hun gedragsproblemen, verstandelijke beperking of autisme.

Esther is trots op haar vrijwilligerswerk, omdat je voor mensen kunt zorgen die het zelf niet meer kunnen. Esther heeft altijd in de zorg gewerkt, maar door bezuinigingen is ze helaas moeten stoppen.

Dat iedereen vrijwilligerswerk zou moeten doen vindt Esther wat zwaar verwoord, maar iedereen zou vrijwilligerswerk moeten doen, omdat het leuk is om te doen.

Esther is juist dit vrijwilligerswerk gaan doen, omdat ze geïnteresseerd is in deze problematiek. Zij vindt dit een mooie doelgroep om zich voor in te zetten. Andere mensen vinden het juist pittig. Esther ervaart dit niet zo. “Je kunt het ook zelf zwaar oppakken”.

Het leukste is het werken met verschillende soorten mensen. In de woongroep woont men met acht personen, sommige mensen kunnen niet praten anderen bv wel. Met een bewoner kan ze een gesprek voeren als ze met korte zinnen praat. Anderen laten wel zien dat ze willen praten, maar maken alleen geluiden. Een andere persoon schreeuwt alleen maar, en er wonen mensen op de woongroep die alleen maar liedjes zingen. Het karakter is ook heel verschillend. De ene dag heeft iemand een goeie dag, en de andere bewoner juist niet.

Esther heeft door dit vrijwilligerswerk geleerd dat “Ieder mens mooi is op zijn eigen manier”. Esther geniet van dit vrijwilligerswerk, hierdoor kan ze andere dingen juist loslaten. Zij vindt het ook leuk om te doen, maar of het gelukkig maakt dit vrijwilligerswerk doen, dat weet ze niet.

Structureel vrijwilligerswerk doen vindt Esther het fijnste. Ze heeft er plezier in en ze heeft een wekelijks ritme. Dat vindt ze het fijnste. Het is net als bij een vaste baan, dan heb je ook een bepaald patroon in je leven. Esther werkt bij Kempenhaeghe een keer per week van 15.00u tot 18.00u.

In de zorg zouden meer vrijwilligers kunnen werken, omdat dit een mooi beroep is. Ook de samenleving profiteert van de mensen die vrijwilligerswerk doen. Zij dragen een steentje bij aan de maatschappij. Het talent voor dit vrijwilligerswerk is van Esther de liefde voor dit werk en de bewoners, en haar zorgzaamheid. Anders kun je dit vrijwilligerswerk ook niet doen.

Een vrijwilliger is volgens Esther iemand die zijn/haar vrije tijd opgeeft, en deze tijd steekt in iets wat men leuk vindt. En als je bij een goede werkgever werkt, zoals Kempenhaeghe, dan kun je vaak ook cursussen volgen. Esther krijgt ook scholing over dementie, epilepsie, autisme en verstandelijk beperkingen en hoe deze zich ontwikkelen.

Door de achtergronden die je dan leert kun je deze beter toepassen op de werkvloer. Het gaafste van Esther haar vrijwilligerswerk in de zorg: “De zorg is gewoon een mooi vak”. “Er springt niet echt iets uit, het is gewoon mooi!” Iedereen kan volgens Esther vrijwilligerswerk doen. “Waar een wil is, is een weg. Als men het zou willen, dan zou men het kunnen doen”.